Niewątpliwie obecnie istnieje dość spora liczba różnego rodzaju projektów które podpadają pod definicję ,,post industrial''. Niestety klasyfikacje są piętą achillesową w przypadku wysoce abstrakcyjnych kompozycji. Jak wynika z wielu wywiadów przeprowadzonych przez pewne ziny z najbardziej wartościowymi grupami, muzycy nie zawsze generują swoje materiały studyjne wychodząc wprost od definicji zaproponowanych przez dziennikarzy. W muzyce eksperymentalnej najbardziej wartościowe pomysły powstają w momentach kiedy formacje ,,wychodzą poza szablony'' obowiązujące w danych trendach.
Według mnie jednym z najciekawszych eksperymentatorów na polu elektroniki, na oknie kilku ostatnich lat jest Front Line Assembly.
Korzenie tego bardzo znanego obecnie projektu sięgają aż do lat 1980 – tych. Można orzec iż wtedy istniała w szeroko rozumianej muzyce luka, ponieważ niewielu wykonawców było stać na to aby poświęcać swój czas i energię na eksperymentowanie z ówcześnie dość drogą i relatywnie skomplikowaną w obsłudze aparaturą studyjną. Stąd wynika że wszystkie praktycznie nowe kombinacje idei były wtedy bardzo cenne. Prawdopodobnie obecnie ze względu na powszechność aparatury studyjnej oraz bogatą literaturę znacznie łatwiej jest poszczególnym twórcom opanować technologie generacji kompozycji aniżeli wcześniej.
Front Line Assembly od początków swojego istnienia był projektem, który skupiał się na używaniu na dużą skalę syntezatorów i samplerów. Albumy formacji od zawsze cechowały się dobrym i oryginalnym brzmieniem, które jeśli chodzi o niektóre płyty, nawet teraz z perspektywy czasu, wciąż wydaje się inspirujące. Grupa zawiązała się w momencie znamienitej decyzji Billa Leeba o opuszczeniu kręgów Skinny Puppy. Zdarzenie to miało miejsce w Vancouver w 1986 roku. Jeśli chodzi o to 700 tysięczne, czyli niewielkie w skali światowej miasto, jednak dobrze zlokalizowane jeśli chodzi o krajobrazy i inne udogodnienia dla codziennej egzystencji, to w kontekście muzyki eksperymentalnej jest ono czymś w rodzaju ,,stolicy post industrialu''. Obecnie status Vancouver być może już osłabł ale i tak generuje tu ciekawą muzykę dość duża liczba grup, interesujących zwłaszcza dla fana wszelkiego rodzaju nowości muzycznych. Na uwagę zasługują między innymi projekty takie jak Decree, Left Spine Down czy też Unit 187.
Jeśli chodzi o kwestie technologiczne, to w pewnym sensie lata 1980 – te były zdominowane ukazaniem się na półkach sklepowych pierwszych komercyjnie wytwarzanych cyfrowych syntezatorów polifonicznych. To właśnie wtedy Yamaha zaprezentowała swój słynny model DX7 oparty na syntezie uzyskiwanej poprzez modulacje częstotliwości oscylatorów. W tamtym okresie powstał też słynny protokół MIDI, a mimo to i tak dość popularne było granie na próbach wyłącznie z użyciem aparatury analogowej. W tym duchu powstawały początkowe kompozycje Skinny Puppy. Na początku grupę tą tworzyli Cevin Key, Nivek Ogre, Dwayne Goettel i Wilhelm Schroeder (Bill Leeb). Wszyscy ci muzycy byli odpowiedzialni za wiele operacji związanych z produkcją brzmień syntetycznych oraz wytwarzaniem kompozycji. Bill Leeb był odpowiedzialny przede wszystkim za obsługę syntezatora basowego. Instrumentu tego używano do produkcji efektownych pochodów zbudowanych z niskich pasm dźwięków. Po kilku latach współpracy, za sprawą różnic ideologicznych Bill Leeb pożegnał się z macierzystą formacją, której tematy filozoficzne, pomimo wirtuozerii jeśli chodzi o kompozycje, były w pewien sposób dość odległe od typowych zapatrywań ideologicznych jakie istniały wtedy w muzyce „przemysłowej”.
Front Line Assembly zadebiutował dość zwartym materiałem na składance ,,For Your Ears Only''. Została on wydana w 1987 roku przez wytwórnię płytową Third Mind Records. Wcześniej jednak wydane zostały własnym nakładem, przy współpracy z Rhysem Fulberem, limitowane do stu sztuk każda, dwie kasety demo. Były zatytułowane ,,Nerve War'' i ,,Total Terror''. Taśmy te zostały rozdystrybuowane wśród znajomych, a kilka egzemplarzy trafiło do wytwórni płytowych. Dzięki tym zdarzeniom zawiązano liczne kontakty partnerskie, na przykład z kierownictwem brytyjskiego labela Third Mind Records.
Debiutancki album, ''The innitial command'' został wydany w 1987 roku przez belgijskiego wydawcę o sygnaturze KK Records. Materiał był tu wykreowany w składzie: Bill Leeb, Rhys Fulber i Michael Balch. Agresywna muzyka z krążka została entuzjastycznie przyjęta przez wielu fanów post industrialu. Na uwagę zasługiwała przede wszystkim filozofia grupy, która, podobnie jak w przypadku wielu ,,buntowniczych składów'' koncentrowała się na krytyce systemów socjologicznych, kulturowych, czy religijnych. Większość utworów bazowała na wyeksponowanym syntetycznym basie, potężnej stopie automatu perkusyjnego oraz odhumanizowanych wokalach. W utworach istniały liczne hałaśliwe próbki z samplerów.
Kolejnym wydawnictwem był longplay ,,State Of Mind'', wypuszczony w 1988 roku przez niemieckiego wydawcę Dossier. Zmiana labela wynikała z faktu, że częste podpisywanie umów z nowymi ludźmi przyczynia się do rozwoju zespołu, a płyty są bardziej urozmaicone. Muzyka ze ,,State Of Mind'' pozytywnie zaskakuje nawet obecnie, kiedy zwykłą rzeczą jest generacja elektroniki na komputerach. Niektórzy uważają te wczesne produkcje Front Line Assembly nawet za lepsze od późniejszych ale można polemizować z tym czy jest to prawdą. ,,State Of Mind'' to bezkompromisowe, przemysłowe electro/ebm cechujące się wysoką jakością wykonania.
Po wydaniu tej interesującej płyty Michael Balch uzyskał tytuł pełnoprawnego muzyka Front Line Assembly. Oznaczało to jego pełny udział w komponowaniu. Wkrótce pod sygnaturą Third Mind Records ukazały się dwa, dość krótkie jeśli chodzi o czas trwania wydawnictwa. Były to ,,Corrosion'' i ,,Disorder''. Z perspektywy czasu słychać iż oba te albumy mają ciekawy, mroczny klimat lat 1980 - tych.
Gęsto nawarstwione polifonicznie syntetyczne barwy z początkowych wydawnictw w pewnym sensie przypominały dokonania innych wykonawców z tamtego okresu, stąd następny album ,,Gashed Senses And Crossfire'' powstał jako wynik przemyśleń opartych na zmianie paradygmatów. Kluczem do sukcesu wydawnictwa było zbudowanie większości utworów z rytmów basu i automatu perkusyjnego przy jednoczesnym oczyszczeniu muzyki z niepotrzebnych zniekształceń związanych z przetwarzaniem studyjnym materiału muzycznego.
Po trasie koncertowej i wydaniu krążka ,,Live'' będącego zbiorem zapisów z występów, Rhys Fulber przejął funkcje Michaela Balcha. Wkrótce potem, w pierwszej połowie 1990 roku ukazał się album ,,Caustic Grip''. Od strony filozoficznej skoncentrowano się tu na eksploracji zagadnień związanych z postępem naukowym jaki istniał wówczas na świecie. W muzyce słychać też fascynacje nurtem cyberpunk. Dobre brzmienie miksów udało się uzyskać dzięki współpracy z Gregiem Reely.
Następnie, po dobrym przyjęciu nowego stylu przez fanów, nagrano w 1992 roku futurystyczny, nieco klubowy i psychodeliczny album ,,Tactical Neural Implant''. Wydawnictwo to stało się pozycją kultową wśród fanów eksperymentalnej muzyki elektronicznej.
Aby dopasować się do, ulegającego ciągłym przekształceniom, muzycznego rynku, dodano do kolejnych, nowo generowanych materiałów dużą liczbę próbek pozyskanych z płyt grup takich jak Pantera, Slayer i podobnych. W 1994 roku ukazał się słynny album ,,Millenium'', który jest przykładem wspaniałego połączenia brzmień typowo elektronicznych z klimatami charakterystycznymi dla cięższych odmian muzyki typowo rockowej.
Zasadniczą ideą Front Line Assembly było w tamtym okresie czasu to, aby nie powtarzać idei tworząc nową muzykę. Kolejne wydawnictwo ,,Hardwired'' posiada jak na tamte czasy dużą ilość próbek, przy czym zerwano na tym polu zupełnie z pomysłem różnego rodzaju repetycji.
Wkrótce po trasie koncertowej i wydaniu albumu ,,Live Wired'' Rhys Fulber odszedł by zajmować się innymi przedsięwzięciami. Jego miejsce zajął znany z Decree i Will – Chris Peterson. Nowy materiał Front Line Assembly ,,[FLA]vour Of The Weak'' cechował się interesującym brzmieniem w którym pobrzmiewały echa popularnych wówczas klubowych grup takich jak The Chemical Brothers, The Future Sound Of London czy The Prodigy.
Spora liczba fanów oczekiwała po nowych kompozycjach brzmień charakterystycznych dla metalu, dlatego ponownie zapełniono niektóre fragmenty struktur próbkami przesterowanych sygnałów gitar elektrycznych. Bardzo respektowany teraz album ,,Implode'' został wydany w 1999 roku przez label Zooth Ommog (wytwórnia ta funkcjonowała od 1989 roku do 2000 roku). ,,Implode'' cechował się interesującymi, nowymi strukturami aranżacyjnymi. Ponadto muzyka zawierała ciekawą głębię, przez co wydawała się niektórym bardzo enigmatyczna.
Po podpisaniu kontraktu z labelem Metropolis Records, na półki sklepowe trafił klubowo brzmiący longplay ,,Epitaph''. Użyto na nim wielu barw znanych z produkcji typowo drum and bassowych. W tamtym okresie płyty w takich klubowych klimatach wprost zalewały sklepy muzyczne.
Jak wiadomo w 2002 roku, Rhys Fulber zastąpił w pracach producenckich Chrisa Petersona i po dwóch latach intensywnej pracy światło dzienne ujrzał album ,,Civilization''. Bez wątpienia słyszalne na nim były echa fascynacji różnego rodzaju systemami społecznymi, kulturami oraz wyznaniami religijnymi.
Kolejna płyta, czyli ,,Artificial Soldier'' to jak dla mnie najciekawsza pozycja w całej twórczości Front Line Assembly. Duża ilość osób pracujących nad tymi materiałami zaowocowała brutalną i bardzo urozmaiconą, a przy tym nowocześnie brzmiącą muzyką. Bardzo dziwne jest że ta publikacja została tak chłodno przyjęta w niektórych zinach. Napisano niekiedy zupełnie niezgodne z prawdą recenzje.
Materiał na kolejne wydawnictwo powstawał przez około trzy lata, co było rekordem jak na Front Line Assembly. Ponownie nad generacją struktur pracowała dość duża liczba znanych i cenionych producentów. Na uwagę zasługuje udział na krążku Kena 'Hiwatta' Marshalla czy Aliena Jourgensena. ,,Improvised Electronic Device'' ma ciekawe i zdominowane ostrymi gitarowymi riffami brzmienie, ale zamieszczono tu też kilka typowo elektronicznych kompozycji.
Jedną z cech charakterystycznych sztandarowego projektu Billa Leeba jest to, że dana płyta może być z gitarami, co może zadowalać niejednego fana ciężkiej muzyki, natomiast następne wydawnictwo możne brzmieć równie brutalnie, ale zawierać tylko purystyczne elektroniczne brzmienia. Nic zatem dziwnego że w 2012 roku muzycy zrezygnowali zupełnie z użycia przesterowanych sygnałów pochodzących z gitar elektrycznych. Słychać to na trwającym ponad siedemdziesiąt minut albumie ,,Airmech''. Cechą charakterystyczną jest tu to, że wszystkie kompozycje są instrumentalne. W sumie to nic dziwnego jeśli przyjąć za fakt że muzyka ta jest soundtrackiem do sieciowej gry komputerowej.
Najnowsza jak dotąd płyta ,,Echogenetic'' wydana w 2013 roku zawiera w sobie sporo klimatów z nurtów takich jak downtempo czy dubstep. Jak twierdzą niektórzy dziennikarze, te klubowe odłamy powstały dzięki innowacjom Micka Harrisa zapoczątkowanym na albumie Scorn - ,,Stealth''.
Muzyka proponowana przez Front Line Assebly ulegała dość licznym przekształceniom na przestrzeni wielu lat. Jak wynika z licznych wywiadów charakter brzmieniowy następujących po sobie albumów wiązał się ze zmianami technologii produkcji poszczególnych materiałów muzycznych. Przyczyną była też zapewne inna filozofia uprawiana w danym czasie przez muzyków. Nie da się jednak ukryć że pomimo ewolucji stylu, na poszczególnych krążkach zamieszczone są utwory cechujące się wysoką jakością wykonania. To z kolei jest powiązane z bardzo przemyślaną metodą produkcji. W tym kontekście wszystkie projekty Billa Leeba tworzą coś w rodzaju ,,firmy''.
Na koniec można jeszcze dodać że Front Line Assembly bardzo dobrze wypada na żywo. Można się było o tym przekonać na przykład na Castle Party w Bolkowie w 2007 roku. Interesująca jest idea aby w tego rodzaju muzyce elektronicznej i eksperymentalnej grać z użyciem naturalnego zestawu perkusyjnego, z dodatkiem gitar, klawiszy ... minimalizując nawet do zera wpływ na widza, wizualizacji wyświetlanych na telebimach.
Drumcomputer
Przeczytaj recenzje Front Line Assembly oraz innych projektów związanych z tym zespołem na industria.org.pl
Front Line Assembly "Echogenetic"